Shark alert

Normaal gezien ging ik niet meer bloggen, maar als er iets speciaals gebeurt, wil ik wel een uitzondering maken. Gisteren kregen we eindelijk goed nieuws. Er zijn nieuwe huurders gevonden voor ons appartement. Aangezien wij ons 6 maanden contract nu al opbreken moeten we huur blijven betalen tot het einde van het contract (eind april) of tot er nieuwe huurders intrekken. Die zijn nu dus gevonden en goedgekeurd en dat scheelt het hele slok op de borrel. Nu kunnen we met een gerust hart de deur achter ons dicht trekken en op vakantie gaan.

Nadat we het goede nieuws van Karen (onze real estate agent) vernomen hadden zijn we gaan relaxen op het strand in Manly. Lekker chillen onder de zon, beetje in het water zitten. Net toen we ons diep in de zwemzone begaven, weerklonk het haaienalarm. Wij hadden dit nog niet gehoord dus keken we elkaar eerst wat mysterieus aan. Maar als iedereen uit het water spurt, dan weet je wat te doen. Ik kan u verzekeren, er bestaat geen efficiëntere manier om iedereen uit het zeewater te krijgen! Wij hebben een zééér rap spurtje getrokken om uit het water te geraken. Toen we op het strand stonden, zagen we plotsklaps vier driehoekige rugvinnen op een 15-tal meter van ons! Het waren 3 dolfijnen gevolgd door een haai. Volgens de lifeguard waren de dolfijnen hoogstwaarschijnlijk een school vissen aan het opjagen en heeft dat de haai aangetrokken. Maar die kwam dus too close for comfort. Na een tijdje zwom hij met de dolfijnen weg naar het noorden. Achteraf gingen de mensen maar met mondjesmaat terug in het water. Wij hebben ons vanaf dan goed omringd met mensen die meer vlees hadden dan ons voor in het geval de haai zou terug keren, hehe.

Een half uurtje later kwam er een bericht van de redders dat er al verschillende blue bottles waren aangespoeld. Dit zijn kwalachtige dieren die niet dodelijk zijn, maar als ze steken bezorgen ze u wel heel veel last. Een mens moet het niet gaan zoeken, dus zijn we er maar uitgekomen. Het was mooi geweest. Waarschijnlijk was dat de laatste keer dat we hier in Sydney aan het strand gelegen hebben. Het volgende strand wordt ofwel Kangaroo Island ofwel het mooie Port Douglas (i.e. het tropische noorden van Queensland).

Cheers,

Brecht

Australia Day

G'day mates!

Enkele dagen geleden (26 januari om precies te zijn) was het Australia Day, de nationale feestdag. De Australiërs zijn heel trots op hun land en dat blijkt des te meer op die dag. Wij waren quasi de enigste in heel Sydney (en dat wil wat zeggen!) die geen Australia vlag op ons t-shirt hadden of een erasable tattoo op onze wangen. We vielen behoorlijk uit de toon :-). De trein naar het centrum zat afgeladen vol, nog erger als tijdens de spits op een werkdag. De hele dag waren er festiviteiten, zoals optredens, kraampjes en zelfs een heuse bootrace in de Harbour met boten van allerlei slag. Er heerste een gezellige drukte en op een of andere manier voelde het goed om daar deel van uit te maken. Het was feest voor iedereen, Australiër of niet en dat maakt Sydney echt geweldig. En voor één keer probeerden ze eens geen geld uit uw zakken te kloppen wat dan weer héél onaustralisch is :-).

Wij zijn naar het centrum afgezakt omdat de toegangsprijzen in de musea voor de gelegenheid gehalveerd werden. In het Australian Museum loopt een tentoonstelling over Wildlife Photographers of the Year en dat wouden we nu toch gezien hebben. Ongelofelijk hoe ze sommige foto's kunnen maken en hoeveel geduld ze daar voor nodig moeten hebben. Net op de juiste plaats op het juiste tijdstip zijn en dan net op tijd afdrukken. We zullen het onthouden tijdens onze reis. :-)

Later op de dag werden we verwacht bij Jeremy en Catherine, onze bovenburen. Wat is er australischer dan gaan BBQ'en bij Australiërs op Australia Day? Lekker babbelen met een drankje in de hand terwijl er ondertussen een steak op de BBQ ligt te sudderen. Meer moet dat niet zijn toch? Even was er wel opschudding toen er een knoert van een huntsman spider over hun muur liep. Je moet ze maar een googlen als je wil weten hoe die eruit zien. Gevaarlijk zijn ze niet, maar je wil ze ook niet in uw buurt. Al was het maar omdat ze er toch niet zo gezellig uitzien. :-) Redback en funnelweb spiders zijn wel dodelijk voor de mens. Die zitten ook in Sydney maar die zijn we gelukkig nog niet tegen gekomen. Houden zo!

Nog enkele daagjes en we zijn ribbedebie. We zijn het meeste van onze spulletjes kwijt: bed, zetels, frigo, stoelen en sinds gisteren de tv. Geen Australian Open meer voor ons maar wel stilte :-). Zo kunnen we al wennen aan het gebrek aan luxe tijdens onze reis door de outback. Het weer in Adelaide, onze eerste halte, ziet er al okee uit. Vandaag was het daar 44° en 's nachts een frisse 31°. :-) Wij zijn alvast blij dat we onder de sterrenhemel kunnen slapen.

Vandaag heeft Ingrid in het Medical Centre in Matraville getrakteerd met cake omdat het haar laatste week is. Iedereen vindt het erg dat ze niet blijft en probeerden haar van gedacht te doen veranderen. Jerry, een van de dokters daar, gaat zelfs een vlammende brief schrijven naar het AMC. Ze hebben hier zo'n tekort aan artsen en dan jagen ze bekwame dokters weg. Begrijpen wie kan!

Zo, dit zal een van de laatste berichtjes zijn. We zullen proberen van onderweg nog eens te bloggen. Indien dit niet lukt, dan zullen we jullie de verhalen in geuren en kleuren vertellen als we terug zijn.

Aussie groeten,

Brecht & Ingrid

Wreed warm

We zitten hier al dagen aan een stuk te puffen en te blazen. Het blijft constant 30 à 35 graden en de warmte is al goed in de muren van ons appartement gekropen. 's Nachts laten we de ruiten wel open staan maar als het niet veel koeler wordt dan 25 graden dan is er van afkoeling niet veel sprake. Het gevolg is dat we al een hele week slecht slapen en ambetant zijn van de hitte. Airco is hier niet een leuk hebbedingetje maar een echte must. Met zo'n weer moet je niet veel willen uitsteken maar gewoon aan het strand gaan liggen. Aangezien we zonder auto zitten, hebben we geopteerd voor the next best thing (as if!): met de ferry naar Manly. Er bestaan ergere dingen...

Onderweg naar Manly

Afkoeling is dezer dagen meer dan welkom en wij waren niet de enige die daar zo over dachten. Er was behoorlijk wat volk in Manly. De golven waren lekker ruig en dus ideaal je te laten gaan. Toch speelde er constant in mijn achterhoofd dat er misschien haaien zouden kunnen zitten. Die beestjes worden hier de laatste weken veel te frequent gesignaleerd en zijn niet vies van een beetje mensenvlees. Enkele dagen voordien stond er hier in de krant een verhaal van een haai die toch héél dicht bij het strand kwam...


Alsof het de afgelopen dagen nog niet warm genoeg was, hebben de weergoden vandaag nog een tandje bijgestoken. Ik wist niet dat ze er zoveel hadden; vandaag was het maar liefst 41 graden! De lucht was héét. Als je te rap in- en uitademde, liep je het risico om de binnenkant van uw neusvleugels te verbranden :-). Nadat we geïnteresseerde huurders hebben rondgeleid in ons appartement, hebben we gelijk zotten onze zwemspullen gepakt en zijn we afgzakt naar het olympisch bad in Milsons Point. Van baantjes trekken kwam er niet veel in huis. Gewoon wat rond dobberen en genieten van het uitzicht...


We zijn nu echt de dagen tot aan onze reis aan het aftellen. Omdat onze tocht door de outback onverwacht 1 dag later vertrekt dan gepland, hebben we ineens 3 dagen in Adelaide. Dat is toch wel iets té lang, des te meer omdat onze reisgids Adelaide omschrijft als 'een eerder saaie stad'. Het is zonde om u te vervelen in Australie want er is altijd wel iets te zien in de buurt. Daarom hebben we 2 dagen Adelaide ingeruild voor een tweedaagse trektocht op Kangaroo Island, dat voor de kust van Adelaide ligt. Blijkbaar zit daar veel wildlife dat de moeite moet zijn (sea lions, penguins, etc). We zullen jullie achteraf weten te vertellen of het ook zo was. ;-)

De groeten vanuit een quasi leeg appartement,

Brecht en Ingrid

Sydney Festival

Er is weer een weekje voorbij geschoven. Wat is er allemaal gebeurd? De laatste dagen hebben we een hittegolfje doorsparteld. Het was droog en vooral warm, héél warm. Temperaturen van 35 en zelfs 38 graden waren geen uitzondering. Ineens een beetje opschudding toen we de headlines van het nieuws hoorden. In Killara was er een bosbrand uitgebroken vlak bij een woonwijk. Wie Sydney een beetje kent, weet dat Killara naast Lindfield ligt en waar wonen wij? Juist ja, Lindfield. Wij direct 'oei oei' maar voor de locals was het niks om zich zorgen over te maken. Deze week waren er her en der bosbranden in en rond Sydney maar gelukkig zonder veel erg.

Vandaag en gisteren was het ineens heel wat frisser. Gisterenavond zijn we met Griet en Tine afgezakt naar Sydney Festival. Dat is een 20-daags feestgebeuren op allerlei locaties in de stad. Er is altijd wel wat te doen en veel is zelfs gratis. Zo zijn we in The Domain (i.e. in de Botanic Gardens) gaan kijken naar een optreden van de Gipsy Queens & Kings. Die brachten een mengelmoes van muziekstijlen. Het was niet echt mijn ding, maar er was wel sfeer en zeer veel volk. Tegen de avond toe begon het behoorlijk chilly te worden en had ik zelfs een jas van doen. Vanaf volgende week zit de zomer weer in vijfde versnelling met temperaturen tussen 30 en 35. Wij klagen niet. :-)



Hoe ziet de nabije toekomst eruit voor ons? We zijn momenteel bezig met het verkopen van onze spulletjes. Ons wasmachine, onze zetels, stoelen, strijkgerief, etc is allemaal al de deur uit. Momenteel zijn we aan het camperen in ons eigen appartement wegens geen bed meer :-). Er zijn al verschillende mensen komen kijken naar onze auto en vandaag hadden we eindelijk geïnteresseerde kopers. Zij hadden een professionele mechanicien ingehuurd om onze Hyundai te controleren. Die gast is een uur bezig geweest en heeft geen vierkante centimeter overgeslagen. Uiteraard werd er achteraf hard geonderhandeld over de prijs en we hebben hem al bij al voor een goede deal weggedaan. Nu zitten we zonder voiture en dus zullen we het meeste te voet of met de trein moeten afleggen. Tegen het eind van de maand moeten we uit het appartement en dan vertrekken we wederom om vakantie.

Eerst spenderen we enkele dagen in Adelaide en dan vertrekken we op een 4X4 trip door de outback. Dit is de route die we gaan volgen:


Op ons eigen houtje door de outback trekken zagen we niet echt zitten. We zouden begot niet weten wat we moeten doen als we autopech zouden krijgen in het midden van de woestijn of als we oog in oog met een krokodil komen te staan. :-) We zijn met een groep van 7 à 10 mensen en er staat vanalles op het programma. Hopelijk gaan we veel wildlife en mooie natuur te zien krijgen, maar daar twijfelen we eigenlijk niet aan. Er wordt gecampeerd en geknord onder de sterrenhemel. Zo gaan we ook enkele avonden spenderen rond het kampvuur bij echte aboriginal communities in de outback. Na tien dagen komen we aan in Alice Springs. Dan vliegen Ingrid en ik door naar Cairns. Daar hebben we een auto gehuurd en rijden we gedurende een dikke twee weken naar Brisbane. Onderweg passeren we langs het tropische noorden, we gaan snorkelen op het Reef, we gaan langs de Whitsundays en Fraser Island, allez... teveel om op te sommen. Griet en Tine hebben dit traject al afgelegd en hebben ons overladen met tips. We weten exact waar we wel en niet moeten zijn. In Brisbane stappen we terug de vlieger op en zo staan we op 2 maart terug met onze beide voeten in Sydney. Er is nog zoveel meer te zien in Australia (Melbourne, Canberra, heel WA, Darwin, Kakadu,...) maar dat zullen we dan voor een andere keer moeten houden. :-)

En dan... dan is het tijd om terug huiswaarts te keren!

Vanaf eind januari zal het hier op de blog heel wat stiller worden, maar dat zullen we dan ruimschots goed maken door jullie achteraf alle verhalen in levende lijve te vertellen.

Cheers,

Brecht en Ingrid

Leuk weekend

Zoals een van de vorige berichtjes reeds aangaf, gaan we in maart hoogstwaarschijnlijk terug naar België afzakken. Daarom leek het ons een verstandig idee om onze spulletjes alvast te koop te zetten. We willen van alles vanaf zijn voordat we eind deze maand op reis vertrekken. Kwestie van niet met een houten tafel en een drie-zit door de outback te moeten trekken :-). Niet veel later kregen we telefoon van onze bovenburen, Jeremy en Catherine. Zij wonen nog maar pas samen en zitten momenteel op campingstoelen 's avonds naar tv te kijken. Ze waren dus best wel geïnteresseerd in onze zetels, hehe. Daar zijn we dan al vanaf en gelukkig mogen we er nog tot de 24ste blijven opzitten. Ideaal dus! Uiteindelijk zijn ze nog een hele avond blijven plakken. Jeremy heeft me zelfs zover gekregen om een australische pint te proeven. :-) 't Zijn vriendelijke mensen en het is jammer dat we ze pas leren kennen nu we hier weggaan.

Zaterdag werden we verwacht bij Jennefer en Bart voor een BBQ. De laatste keer dat we hun nieuwe huis hadden gezien, was het nog helemaal leeg en zat alles in dozen. Nu was alles ingericht en het zag er nog beter uit. Wij zijn er echt jaloers op. En zeg nu zelf, eten met zo'n uitzicht, dat vind je zelfs niet in een 5-sterren hotel.


De volgende dag was de zon wederom van de partij en dus was het tijd voor waterpret. Na de voormiddagwandeling ben ik 's middags met Bart nog wat 'baantjes gaan trekken' in de zee. Ze wonen op 500m van de zee dus ver was het niet. We zaten redelijk diep het water in en op 5 meter van ons was er een jonge kerel aan het verdrinken en met zijn armen aan het zwaaien. We hebben de redingsactie van vlakbij meegemaakt. Het is ongelofelijk hoe rap die lifeguards ter plaatse zijn en geeft toch een gerust gevoel. Ik heb wel vertrouwen in mijn zwemkwaliteiten maar tegen de kracht van de zee kan je niet veel doen. Ik vond de golven best stevig maar volgens Bart (een doorwinterde surfer) stelde het niet veel voor en waren er geen gevaarlijke rips dus bleef ik maar rustig in zijn zog meezwemmen :-). Om tot rust te komen zijn we daarna met z'n allen gaan dobberen in hun zwembad, al was dat buiten de kinderen gerekend. Die voelen zich als een vis in het water en dus was het ravotten geblazen. Niet te doen hoeveel plezier ze daar in hadden. En maar schaterlachen, en maar de deugeniet uithangen... Alsof er geen einde kwam aan hun energievoorraad! :-)


We hebben ons het hele weekend enorm geamuseerd en we gaan hen zeker missen als we Australia verlaten!

Tot de volgende update,

Brecht en Ingrid

Jerusalem Bay

Enkele dagen geleden hebben we onze auto achter gelaten aan het station in Cowan en zijn we via het pad van de Great North Walk afgezakt naar Jerusalem Bay. Een baaitje in het midden van het Ku-ring-gai Chase NP dat alleen te bereiken valt via boot of na enkele kilometers wandelen. Het was wreed warm en een zwembad is maar een zwembad natuurlijk. Waarom dan niet in de natuur gaan zwemmen en relaxen? Aan zo'n plekjes is er hier geen gebrek dus kunnen we er maar even goed gebruik van maken he...

Cheers,

Brecht en Ingrid

Scorching heat

Terwijl België bibbert van de koude, puffen wij aan de andere kant van de wereld van de hitte. De afgelopen dagen bleef het kwik hangen rond de 35 graden. In het westen van Sydney waren ze nog slechter af: daar was 40 graden de laatste dagen meer regel dan uitzondering. En dan kunnen de bosbranden niet uitblijven. Gelukkig komt er de volgende dagen wat afkoeling onze richting uit.

Wij zijn de koelte van de cinema gaan opzoeken. De film 'Australia' loopt al enkele weken en we wouden 'm toch perse gezien hebben. De film geeft mooi weer hoe het leven er aan toe ging in de outback tijdens de jaren 40. Het moet behoorlijk hard geweest zijn. Je moet de film zeker gezien hebben voor de achtergrondbeelden, al werkt de slechte acteerprestatie van Nicole Kidman soms wel op de zenuwen.

Er is hier op de blog nog niet veel over geschreven, maar achter de schermen zijn we de laatste maanden hard bezig geweest met het zoeken naar een geschikte job. Omwille van de globale economische maleise hebben veel farmabedrijven een aanwervingsstop ingevoerd en bijgevolg zijn de vacatures voor mij schaars. Jammer genoeg zit er de komende maanden niet veel verbetering aan te komen, wel integendeel. Ingrid, van haar kant, moet eerst een examen van de Australian Medical Council afleggen alvorens ze hier als arts aan de slag kan, maar zich inschrijven voor dat belachelijk duur examen is makkelijker gezegd dan gedaan. De instructies hieromtrent zijn zeer onduidelijk en steeds krijgen we te horen dat er er altijd wel een document of een stempel ontbreekt. Ondertussen schuiven de inschrijvingsdeadlines voorbij. Het oorspronkelijke plan was om mee te doen in februari, maar nu zou zelfs het examen in april of mei amper haalbaar worden. We hebben allebei niet meer gewerkt sinds eind augustus en met deze vooruitzichten lijkt het niet aangewezen om te blijven forceren. Tenzij er in de zeer nabije toekomst toch schot komt in de zaak. Als we nu een glazen bol hadden...

Ons enige ticket om wat langer in Australia te blijven is werk vinden maar we vinden het ook okee om hier nog een tijdje de oppertoerist uit te hangen alvorens dan naar België terug te keren. Het plan is om in februari nog wat van dit prachtige land te zien en dan in maart op de vlieger naar Zaventem te stappen... Jullie zijn gewaarschuwd! :-) Meer nieuws volgt ongetwijfeld nog.

Cheers,

Brecht en Ingrid

Sydney welcomes 2009!

Sydney heeft het nieuwe jaar verwelkomd in stijl. Het moest een nooit gezien vuurwerk worden en wat ons betreft was het meer dan geslaagd. Om 16u hadden we met Tine en Griet afgesproken om een ideaal plaatsje te bemachtigen voor dit vuurwerk. De botanische tuinen bieden veruit het beste zicht op de brug maar die werden al afgesloten voor het publiek omstreeks 15u. De meeste mensen in de tuinen bleken daar al te zitten van 10u en dat leek ons toch echt te zot. We hebben ons genesteld op een plekje in Circular Quay waar we zowel de Harbour Bridge als het Opera House konden zien. We hebben de tijd gedood met picknicken, kaartspelletjes, mensen bekijken en vooral veel lachen. Het was feest en dat kon je aan iedereen zien.

Om 21u was er deel 1 van het spektakel. Dan werd van boven het Opera House een kleiner vuurwerk afgeschoten voor de families met kinderen. Het was een mooi voorgerecht maar wij waren gekomen voor de hoofdschotel. Ondertussen bleef het volk maar toestromen. Volgens de media waren maar liefst 1.5 miljoen mensen afgezakt naar verschillende plaatsen in de Harbour om de apotheose mee te maken. Bij wijze van aftellen werden er om 23u30, 23u45 en 23u55 enkele vuurpeilen afgeschoten en dan... dan barstte het feest los. Het meest spectaculaire vuurwerk dat ik ooit gezien heb. Er vertrok vuurwerk vanop de brug, vanop het opera huis en vanop enkele wolkenkrabbers in het CBD. We kwamen ogen tekort! Het haar op onze armen ging er zowaar van recht staan.

De wetenschap dat we bij een select deel van de wereldbevolking behoorden dat al de overgang naar het nieuwe jaar had gemaakt maakte het extra speciaal. Wie weet wanneer we zo'n spectakel nog eens mogen meemaken...

Uiteraard hadden we veel te veel eten gemaakt. Nadat we uitgeslapen waren, zijn we met Griet en Tine naar het strand in Dee Why getrokken om de overschotjes op te eten. We zijn niet met onze auto gegaan, zoals eerst gepland. Want ironie, oh ironie, nadat ik ons Hyundai'ke enkele dagen geleden zo bestoefd had, lapt hij ons een serieuze toer. Totaal out of the blue! Meer dan puffen en pruttelen doet hij niet. Toch maar even de NRMA bellen. Een nieuwe batterij en hij zou weer de oude moeten zijn...

Maak er het beste van in 2009!

Brecht en Ingrid