Zaterdag zijn we naar Carols by Candlelight geweest in Matraville. Een van de dokters die Ingrid mag meevolgen zit in het organiserend comité en we zijn een handje gaan meehelpen. Zo'n evenement is blijkbaar typisch Australisch. Iedereen (families, kinderen,...) verzamelden allemaal op een grasplein waar voor de gelegenheid bbq standjes enzo opgesteld stonden. In de vooravond waren er enkele optredens van klassen van de locale lagere school. Later op de avond, als het donker was, traden er verschillende bandjes op en dan werden er ook kerstliederen gezongen terwijl iedereen (valse) kaarsen vast had... Er was echt wel sfeer. Uiteraard waren de huizen in de omgeving ook versierd. De Australiërs moeten op dat gebied niet onderdoen voor de Amerikanen, die toch ook aardig kitcherig uit de hoek kunnen komen rond deze tijd van het jaar. Zo was er een voortuin waar Santa op een jetski zat, ten midden van zijn rendieren. :-)
Zondagvoormiddag kwam Bart (van Jennefer) langs om hun kampeerspulletjes te brengen. We mogen hun gerief gebruiken voor onze vakantie. Echt super! We vertrekken morgen (donderdag) en we rijden met de auto naar Nelson Bay. We steken dan door naar Port Macquarie en Coffs Harbour, om vervolgens Kerstmis te vieren nabij Byron Bay, dé surfhoofdstad van New South Wales (of misschien wel heel Australia). We zitten dan tegen de grens met Queensland, een heel stukje van huis dus. Terugkomen doen we via het binnenland, meerbepaald via Armidale en Cessnock (in de Hunter Valley). In elke plaats blijven we twee nachten. We zouden dus terug moeten zijn op 30 december. Net op tijd om op Oudjaar het spectaculaire vuurwerk in het centrum van Sydney mee te maken. Naar 't schijnt zou het dit jaar een vuurwerk van 5 miljoen dollar zijn. Dat belooft!
Zondagnamiddag zijn we naar een kerstfeestje geweest dat wederom georganiseerd werd door de dokter die Ingrid meevolgt. Die man bezit blijkbaar enkele hotels in Sydney en Melbourne en beschikt over een enorm persoonlijk kapitaal. Hij had voor de gelegenheid Shark Island afgehuurd voor al zijn personeel. Dat is een klein eilandje in het midden van de haven van Sydney. Op de uitnodiging stond dan ook dat we onze zwemspullen moesten meebrengen. Uiteraard pendelden er constant gecharterde ferries van en naar het vasteland. Er was drank, as much as you can eat BBQ en uiteraard ook enkele bandjes. Naar 't schijnt best wel bekende bandjes maar natuurlijk kennen wij daar geen fluit van. Ik heb daar kennis kunnen maken met enkele van Ingrid haar collega's. Daar zit was samen hoor: Australiers, een Indiër, een (behoorlijk gekke) Russin, een Canadees,... etc. Die laatste doet blijkbaar ook aan triathlons. We hadden dus meteen een gespreksonderwerp voor de namiddag. :-)
In de verte, Shark Island (achter de zeilboot)
De aanlegkade op Shark Island
Aan amusement geen gebrek
Twee van Ingrid haar collega's
A million dollar view
Dinsdag was het verhuizen geblazen. Wij gaan nergens naar toe, maar Jennefer en Bart wel. Zij verhuizen van Sydney naar een zalig dorpje aan de Central Coast, zo'n anderhalf uur ten noorden van Sydney. Aangezien Bart moest werken, had ik aangeboden om met het volgepropte verhuisbusje te rijden. Gelukkig bleek er niet veel verschil te zijn met onze kleine Hyundai en al hun spullen zijn zonder scheuren of barsten in Copacabana geraakt. Allez, dat hopen we toch :-). Het was wreed warm maar picknicken terwijl onze voeten afkoelden in hun zwembad maakt veel goed. Zij waren zichtbaar content en dus wij ook...
Ik ga afsluiten. Het zal morgen vroeg dag zijn. We moeten nog inpakken en de auto inladen en daarna zijn we weg... Jiehaaa!
Cheers,
Brecht (en Ingrid ook natuurlijk)
Zondagvoormiddag kwam Bart (van Jennefer) langs om hun kampeerspulletjes te brengen. We mogen hun gerief gebruiken voor onze vakantie. Echt super! We vertrekken morgen (donderdag) en we rijden met de auto naar Nelson Bay. We steken dan door naar Port Macquarie en Coffs Harbour, om vervolgens Kerstmis te vieren nabij Byron Bay, dé surfhoofdstad van New South Wales (of misschien wel heel Australia). We zitten dan tegen de grens met Queensland, een heel stukje van huis dus. Terugkomen doen we via het binnenland, meerbepaald via Armidale en Cessnock (in de Hunter Valley). In elke plaats blijven we twee nachten. We zouden dus terug moeten zijn op 30 december. Net op tijd om op Oudjaar het spectaculaire vuurwerk in het centrum van Sydney mee te maken. Naar 't schijnt zou het dit jaar een vuurwerk van 5 miljoen dollar zijn. Dat belooft!
Zondagnamiddag zijn we naar een kerstfeestje geweest dat wederom georganiseerd werd door de dokter die Ingrid meevolgt. Die man bezit blijkbaar enkele hotels in Sydney en Melbourne en beschikt over een enorm persoonlijk kapitaal. Hij had voor de gelegenheid Shark Island afgehuurd voor al zijn personeel. Dat is een klein eilandje in het midden van de haven van Sydney. Op de uitnodiging stond dan ook dat we onze zwemspullen moesten meebrengen. Uiteraard pendelden er constant gecharterde ferries van en naar het vasteland. Er was drank, as much as you can eat BBQ en uiteraard ook enkele bandjes. Naar 't schijnt best wel bekende bandjes maar natuurlijk kennen wij daar geen fluit van. Ik heb daar kennis kunnen maken met enkele van Ingrid haar collega's. Daar zit was samen hoor: Australiers, een Indiër, een (behoorlijk gekke) Russin, een Canadees,... etc. Die laatste doet blijkbaar ook aan triathlons. We hadden dus meteen een gespreksonderwerp voor de namiddag. :-)
In de verte, Shark Island (achter de zeilboot)
De aanlegkade op Shark Island
Aan amusement geen gebrek
Twee van Ingrid haar collega's
A million dollar viewDinsdag was het verhuizen geblazen. Wij gaan nergens naar toe, maar Jennefer en Bart wel. Zij verhuizen van Sydney naar een zalig dorpje aan de Central Coast, zo'n anderhalf uur ten noorden van Sydney. Aangezien Bart moest werken, had ik aangeboden om met het volgepropte verhuisbusje te rijden. Gelukkig bleek er niet veel verschil te zijn met onze kleine Hyundai en al hun spullen zijn zonder scheuren of barsten in Copacabana geraakt. Allez, dat hopen we toch :-). Het was wreed warm maar picknicken terwijl onze voeten afkoelden in hun zwembad maakt veel goed. Zij waren zichtbaar content en dus wij ook...
Ik ga afsluiten. Het zal morgen vroeg dag zijn. We moeten nog inpakken en de auto inladen en daarna zijn we weg... Jiehaaa!
Cheers,
Brecht (en Ingrid ook natuurlijk)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten