We gaan dus verder met uitstapjes :-) Vorig weekend zijn we naar de Blue Mountains geweest, een beetje te vergelijken met de grand canyon in Amerika, maar dan véél ouder. Op Echo Point in Katoomba heb je een schitterend uitzicht over het park en kan je ook de Three Sisters bekijken (volgens een Aboriginal legende: 3 betoverde versteende vrouwen), het zijn rotsen die bijna 1000 m boven zeeniveau uitsteken.
We hebben daar een stuk van de Giant Stairways genomen naar beneden, maar omdat het al wat later was, durvden we de ganse wandeling niet te doen, bovendien was die trap enorm steil en was het bloedheet...
Even tussen haakjes waarom het al wat later was (we waren nochtans redelijk op tijd vertrokken): we hadden een probleem met onze auto. Brecht kreeg zijn automatisch raam niet meer omhoog, zodat we onze auto niet zomaar konden parkeren zonder dat de kans er dik in zat dat hij gepikt ging worden... Dus wij naar de NRMA (cfr. VAB wegenhulp) gebeld, waar we ons gelukkig net lid van hadden gemaakt. :-) Er ging iemand komen binnen dit en een uur... En dat was ook zo, maar na 15 min bleek dat de man ons niet kon helpen, we mochten hem volgen naar een mechanieker in de buurt, 5 minuutjes rijden. De mechanieker - een man in ' t zwart gekleed, combats, smerige handen, lang jezushaar in een staartje, ontbrekende tanden - was inderdaad bezig en wou ons helpen: de deur moest wel uiteen gehaald worden.
En maar prutsen aan allerlei kabeltjes en alles openvijzen, allé, 't zal 't motertje zijn, alles terug in elkaar vijzen, nee, toch niet, wacht ik zal de schakelaar moeten fixen, allé, op den duur geen stap verder: het raam kon alleen naar beneden en niet naar boven. Hij heeft dan ons raam toch naar boven gezet door een soort van startkabels te gebruiken op het motortje en zo staat het nu nog. Volgens hem moeten we nog eens naar de garage om het 'controller point' onder het dashboard te laten maken... Gelukkig hebben we ook airco :-). En daarom was het dus al wat later, dit ongemak heeft ons toch een paar uurtjes bezig gehouden.
We hebben dan wat gewandeld langs de Prince Henry cliff walk: een mooi aangelegd pad langs de rotsen met zalig uitzicht. We moeten nog eens terug gaan om de lange wandeling te maken.
Waar we ook nog eens moeten teruggaan (haha, 't is grappig, we zeggen altijd: hier moeten we nog eens terug komen...) is naar West Head in Ku-ring-gai Chase National park, waar je verschillende korte en langere wandelingen kan maken met telkens heel mooie uitzichten. We gingen een wandeling doen met aboriginal engravings, super moest dat zijn, afgaand op de uitleg en de manie van de dame in het visitor centre... Wij doen dus een serieuze afdaling tot aan het water op de Elvina Track, maar we komen geen engravings tegen... Dan maar terug naar boven, wederom heel erg warm (35°), ondertussen die manische madam vervloekend tot we bijna terug aan de parking zijn en Brecht een afslagje opmerkt met een omgevallen paal waar misschien vroeger wel een pijl heeft opgestaan en ja hoor, na 100 m stappen zien we de gravures: haha, zoveel stelt het precies toch niet voor...
...maar we zijn toch blij dat we het gezien hebben :-). Daarna hebben we nog een wandelingetje gemaakt naar America Bay, een paradijselijk uitzicht, in 't echt nog veel meer dan hier op foto!!
We hebben ook Palm Beach (van Home and Away) gezien:
Let vooral ook op de rookwolk van een bush fire in de buurt. In die baai hebben we ook dolfijnen zien zwemmen in de verte. Naast ons stond er een Sydneysider en haar Schotse vriend, die waren we voordien ook op de picknick plaats tegengekomen. En we hadden daarvoor geen kat gezien en net als ik mijn badpak aan't aantrekken ben, komen die mensen daar te voorschijn en vragen ze waar wij dat kaartje (plannetje van manische madam in visitor centre) vandaan hebben. En ook deze sydneysider was een hevige: hey guys, jullie moeten zeker ook naar het uitkijkpunt West Head gaan kijken, the view is great! Maar ze had dus wel gelijk en ze heeft ons ook aangeraden naar een naburig strandje te gaan, heerlijk een afgelegen strand om even af te koelen, nadien wel weer klimmen naar boven :-(.
Jullie vragen zich misschien af of we al wat volk kennen hier: wel ja, Australiërs kennen we nog niet echt, maar we hebben Bart en Sabine hier wel al ontmoet bij Bart en Jennefer die hier bijna een jaar zitten en zopas een huis hebben gekocht in Copacabana (zie foto hieronder) en ons hadden uitgenodigd voor een gezellige BBQ. Zij hebben ons ook al veel tips gegeven en goed geholpen met vanalles.
We hebben ook al Jeroen en Martijn ontmoet, 2 Nederlanders die onze meubels hadden opgeslagen in hun bergkamer in de garage. Martijn heeft al kei veel moeite gedaan om Brecht binnen te loodsen in het bedrijf waar hij werkt... we wachten nog op positief antwoord van het bedrijf zelf voor een interview, maar het is hier overal crisis op economisch gebied en dat maakt het voor ons niet gemakkelijker om werk te vinden. Ik ben op interview geweest voor een 'casual' childcare functie, we zullen zien...
En dit is het appartement waar we in wonen en zie maar: Brecht is volop aan 't solliciteren.
Groetjes aan iedereen!!!
